۱-افزایش فعالیت آنزیم های – ATP آز و- PP آز در تونوپلاست.
۲-کاهش سمیت یون سدیم.
۳- مهار پراکیداسیون لیپیدها از طریق افزایش فعالیت های آنزیمی آنتی اکسیدانی.
۴-نفوذپذیری یا تراوایی غشا را کاهش می دهد و پایداری و بافت آن را بهبود می بخشد.
۵- نسبت پتاسیم به سدیم را افزایش داده و پراکنش یونها را در ریشه و برگهای گیاه تغییر می دهد.
۶-تقسیم یونهای نمک به درون واکوئل ها.
۷-کاهش جذب سدیم.
۸-افزایش جذب پتاسیم. ادامه خواندن “روشهای سیلیس برای افزایش مقاومت گیاهان”